De helende kracht van liefde aandacht en begrip

De helende kracht van liefde aandacht en begrip

Regelmatig kom ik mensen tegen in mijn praktijk die zich volkomen vervreemd voelen van hun eigen lichaam.

Als ik op een gegeven moment dan bijvoorbeeld vraag om de hand op de buik te leggen en met de aandacht naar de hand te gaan en ook nog eens diep in de buik te adem zodat er een connectie ontstaat tussen aandacht , beweging en locatie, dan gebeuren er dingen die onbeschrijflijk zijn.

Bijna altijd emotioneel.

Soms heel liefdevol soms heel heftig afhankelijk van de situatie van de persoon.

Vooral bij personen met chronisch terugkerende klachten zie ik met regelmaat het laatste gebeuren. 

Het gaat hier in dit voorbeeld om een situatie waarbij de persoon in kwestie geheel in de ratio wereld leeft en het lichaam beschouwd als aanhangend mechaniek en er geen binding mee heeft. Daarnaast heeft zich ook nog eens een chronisch ziekte patroon ontwikkeld waar geen regulier loket voor te vinden is want zalfjes en pilletjes helpen slechts tijdelijk op dat moment.

Ga eens met me mee terug naar het moment van de conceptie.

Een bevruchte eicel. één geheel. Een unieke samenstelling van eigenschappen.

Iedere eruit voortvloeiende cel als gevolg van deling heeft exact dezelfde eigenschappen.
De delingen gaan door.
In de massa van cellen worden omstandigheden in het pakket anders en er gaan zich differentiaties aandienen.
Iedere locatie van een cel vraagt zijn eigen aanpassingen omdat de omstandigheden dit van die cel vragen.
Nu is een cel heel goed in aan aanpassen, zo goed zelfs dat het zich op een gegeven moment kan differentiëren en een specialist wordt in wat die doet.
Maar nog steeds heeft die cel het zelfde pakketje aan eigenschappen en vaardigheden in basis als ieder ander.

In de wetenschap durven ze zelfs al heel langzaam te denken aan het feit dat cellen wellicht met elkaar in contact blijven op atoom nivo (quantum biologie) Maar daar blijf ik in dit verhaal nu even af.(in de achtergrond blijf het wel in mijn gedachten spelen hoor)

Door de ligging en omstandigheden zoals trek~ en drukkrachten en hoeveelheid vloeistof of juist minder vloeistof hebben de cellen zelfs een ander uiterlijk gekregen waarbij ze helemaal een uniek voorkomen lijken te hebben.

In basis hebben ze nog steeds de zelfde vaardigheden als elke andere cel.

Ze hebben een unieke gezamenlijke afkomst.

Nu zijn er cellen die goed zijn in het maken van elastische bouwstoffen en er zijn cellen die goed zijn het maken van sponsachtig weefsel of juist hard weefsel.
Er zijn weefsels die ontstaan om de cellen met elkaar informatie uit te laten wisselen.
Er ontstaan sensoren en vervoersbanen, Bloedvaten, lymfevaten, zenuwen en misschien nog wel andere hele kleine vaatjes (primo vascular nodes), hoe dan ook er wordt druk gecommuniceerd en uitgewisseld via vloeistof vrij tussen de cellen en via die mooie snelwegen.
Er ontstaan dus wijken en een infrastructuur met de mogelijkheid van aan~ en afvoer van nodige bouwelementen (voeding en afval) .

Er ontstaat een mond een slokdarm, longen en een darmstelsel, toevallig allemaal uit de zelfde aanleg.

de embryonale darm

Deze systemen gaan zorgdragen voor inname en uitwisseling van vaste en gasvormige voeding. De darmen verteren vaste deeltjes in hapklare brokjes voeding voor het achterliggende netwerk, dat via lymfe en bloed verspreid wordt. De longen nemen lucht als voeding in dat in de longblaasje aan het bloed wordt uitgewisseld met afgewerkt afval lucht.

Andere cellen specialiseren zich in het verteren van voeding die via de sensoren binnen komen.
Onze sensoren doen allemaal indrukken op en geven die via de zenuw snelweg door aan een gespecialiseerd indrukken verwerkingscentrale. Indrukken vanbuiten af zijn dus voeding die via onze sensoren binnen komen.
De verwerking hiervoor noemen we denken.
Het is niet anders dan afbreken en opbouwen van informatie. Verteren dus.

Nu gaf ik al aan sensorische informatie van binnen in het lichaam en informatie vanuit de bloedbaan en het lymfe stelsel komen allemaal langs die informatie verterende specialisten.

De belangrijkste taak van deze informatie verwerkers is gedachten genereren en ervaringen opslaan (dat laatste doet elke cel in het lichaam overigens in min of meerdere mate)

Je ziet het al het is een bedrijvig druk communicerend geheel zo’n lichaam. Dit gebeurt in elk mens altijd en overal. Zolang je leeft.

Heel dynamisch. Een andere functie van de regio waar de denkspecialisten zitten is het verzamelen van informatie waarop feedback terug gegeven moet worden aan de cellen die uitvoerende taken hebben zoals bijvoorbeeld spieren.

Nu komt het voor dat er omstandigheden zijn waar in de denkspecialisten zo getraind en opgevoed worden dat ze gezien worden als de allerbelangrijkste eenheid. Ja want bij hun gebeurt het toch allemaal. Zij genereren toch de gedachten en de ideeën en de opdrachten en zo…

er ontstaat een hiërarchie waarbij zich een dictatuur gaat vormen.

De denkmassa gaat strenge filters aanleggen op binnen komende informatie.

Het gaat zich nog verder specialiseren op bijvoorbeeld, alleen informatie van buiten af is belangrijk want daar is de grote boze maatschappij waar ik me in staande moet houden.

Het gevolg is dat de rest van het lichaam volledig gerecruteerd wordt in het uitvoeren van opdrachten ten behoeve van het overleven in de maatschappij. “Enne je moet maar doen wat ik je opdraag, want daar ben je voor” is de boodschap naar beneden toe. Ook aan emotionele informatie heb ik nu even niets daar overleef ik niet mee.

Afijn er ontstaat een vreemde omstandigheid dat alle cellen die samen uit die ene bron voortvloeiden elkaar niet zo goed meer verstaan of liever gezegd niet meer willen verstaan.
Eenrichtingsverkeer is ingevoerd.

Er is geen begrip meer voor de achterban, er is zelfs geen liefde aanwezig, er moet keihard gewerkt worden.
Niet zeuren want je krijgt toch te eten?

Tja voor enige tijd gaat dat goed.

Maar wie functioneert er nou zonder aandacht, zonder begrip voor de situatie.

Het lichaam voert dus nog wel opdrachten uit, maar door het gebrek aan aandacht is de coördinatie naar de uitvoerende eenheid wel steeds slechter aan het worden.
De achterban weet niet meer waar die aan toe is.
De persoon in kwestie valt of krijgt een ongelukje…..
                                                                                         “Tja dat gebeurd weleens.”

Maar ja die coördinatie hè.  Allemaal lastig!
Die heup doet niet zo lekker mee.
En mijn buik blijft na dat incidentje ook maar pijn doen.
Dokters schrijven pillen voor en zalfjes.
Dat helpt wel even en soms heel goed.
Maar in sommige gevallen blijft die dictatuur de boventoon voeren en de achterban moet toch niet zo zeuren.
Het moet gewoon maar herstellen en zijn werk doen, anders moet er maar een operatie overheen of zo.

Tja de achterban geeft steeds maar signalen door van hallo, ik heb hierzo wat hulp nodig!
Er is hier een ontsteking gaande ik heb stuur meer hulptroepen. Je aandacht zou al heel veel helpen, want dan kunnen de omstandigheden om mij heen zich ook aanpassen.
In plaats van lichaamseigen hulptroepen komen er steeds maar chemische middelen voorbij die het milieu om je te wikkelen nou niet echt heel veel beter maken.
De achterban krijgt het benauwd want de bloedtoevoer wordt vanwege de minder worden functie en alles stilleggende spanning door de ontsteking ook steeds slechter.

Er ontstaan allemaal kramp en er ontstaan verschijnselen die niet verklaarbaar zijn. Somatisch onverklaarbare klachten worden ze door de buitenwereld genoemd. Daar moet je maar leren leven wordt er door de buiten wereld gezegd. 

Hé hallo we zijn samen opgegroeid, praat eens tegen me. We zijn een geheel weet je nog?

Héél langzaam komt er een besef van tja zo kan het inderdaad niet langer misschien moet ik eens iets anders proberen.

Deze achterban heeft mazzel dat er toch een beetje van de signalen doordringt tot het keuze systeem.

Deze persoon gaat opzoek en krijg ik bijvoorbeeld in mijn praktijk, want die hoorde dat ik goed ben in het mobiliseren van lichaamsweefsels die plekken die minder mobiel geworden zijn.
Ja dat is waar dat is mijn specialisatie. Maar ik kijk verder dan dat want ik heb meer specialisaties. En ik ben  geoefend naar je hele lichaam te kijken naar alle onderdelen die wat minder bewegelijk zijn. Ik vraag  deze persoon te ademen naar de buik en contact te maken met het lichaam op de voor mij zo vertrouwde manier.

En daar begint het spel van aandacht het herontdekken van functies die al die jaren weggestopt waren. Het herontdekken van weggestopte emoties. Ja dat hoort er allemaal bij.

Het is niet altijd even makkelijk.
Soms wel dan is een simpele mobilisatie genoeg.

Maar soms is er meer nodig.
Dan is er een hernieuwde kennis making nodig met de rest van je lichaam dat met jou opgroeide al die jaren.

Het is lastig om je aandacht te verplaatsen naar binnen toe, want buiten gebeurt het toch allemaal.

Ja buiten gebeurt er van alles. Jou binnenwereld heb je in zijn geheel nodig.
Bewustzijn van je hele lichaam betekent dat je je lichaam aandacht geeft. Al je cellen krijgen aandacht en voelen zich weer geliefd. De benauwdheid in weefsels kunnen oplossen de doorbloeding kan weer opgang komen en alle achterland krijgt weer verse voeding en kan afval en informatie weer optimaal afvoeren.

 Communicatie is pas optimaal wanneer er liefde  en begrip is.

Vanuit liefde en begrip ontstaan er omstandigheden van veiligheid waardoor zich een gezonde gemeenschap kan ontwikkelen.

Dit geldt zowel macro als micro.

Gezondheid ontstaat met liefde begrip en veiligheid.
de basis behoeften van ieder levend organisme.

Een kleine overweging als asfluiting.

Als je nog eens terug leest merk je in bovenstaand dat alle processen die belangrijk zijn in je leven zich intern afspelen.
Ook datgene dat wij als buiten af beleven,
Alle indrukken alle waarnemingen, alle geluiden komen in ons tot uitdrukking en niet buiten ons. Onze beleving van de buiten wereld is in werkelijkheid geheel binnen wereld.
De kleuren die je ziet worden in je innerlijk gekleurd.
Als alles uiteindelijk in ons innerlijk gebeurt waarom is het dan zo moeilijk om de indrukken die werkelijk van onze binnen wereld komen en het dichtst bij ons staan te verstaan. Hoe komt het dat alles dat werkelijk nabij is niet interessant is.
Terwijl de wijsheid in ons zit.
We zijn geschapen met alle middelen om ons leven geweldig te maken.
Waarom laten we bij het kiezen van gedachten de miserabele gedachten met voorrang passeren. Draai het eens een tijdje om. Jij hebt de keus in hoe je denkt.

Daarmee heb je de keus in hoe je jezelf aandacht geeft en hoe je eigen innerlijke milleu tot een gezond milleu laat verworden.

de keuze is aan jou.
Onvoorwaardelijkheid in liefde heeft niets te maken met verlies of vasthouden aan iets.
Onvoorwaardelijkheid in liefde is zacht en zonder oordeel.

Dit maakt het leven een stuk aangenamer in mijn beleving. Heb je hulp nodig om weefsels te mobiliseren, heb je hulp nodig om je ademhaling te leren beheersen zodat je weer geheel in contact kunt komen met je lichaam om alles weer in balans te brengen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *