De helende kracht van liefde aandacht en begrip

De helende kracht van liefde aandacht en begrip

Regelmatig kom ik mensen tegen in mijn praktijk die zich volkomen vervreemd voelen van hun eigen lichaam.

Als ik op een gegeven moment dan bijvoorbeeld vraag om de hand op de buik te leggen en met de aandacht naar de hand te gaan en ook nog eens diep in de buik te adem zodat er een connectie ontstaat tussen aandacht , beweging en locatie, dan gebeuren er dingen die onbeschrijflijk zijn.

Bijna altijd emotioneel.

Soms heel liefdevol soms heel heftig afhankelijk van de situatie van de persoon.

Vooral bij personen met chronisch terugkerende klachten zie ik met regelmaat het laatste gebeuren. 

Het gaat hier in dit voorbeeld om een situatie waarbij de persoon in kwestie geheel in de ratio wereld leeft en het lichaam beschouwd als aanhangend mechaniek en er geen binding mee heeft. Daarnaast heeft zich ook nog eens een chronisch ziekte patroon ontwikkeld waar geen regulier loket voor te vinden is want zalfjes en pilletjes helpen slechts tijdelijk op dat moment.

Ga eens met me mee terug naar het moment van de conceptie.

Een bevruchte eicel. één geheel. Een unieke samenstelling van eigenschappen.

Iedere eruit voortvloeiende cel als gevolg van deling heeft exact dezelfde eigenschappen.
De delingen gaan door.
In de massa van cellen worden omstandigheden in het pakket anders en er gaan zich differentiaties aandienen.
Iedere locatie van een cel vraagt zijn eigen aanpassingen omdat de omstandigheden dit van die cel vragen.
Nu is een cel heel goed in aan aanpassen, zo goed zelfs dat het zich op een gegeven moment kan differentiëren en een specialist wordt in wat die doet.
Maar nog steeds heeft die cel het zelfde pakketje aan eigenschappen en vaardigheden in basis als ieder ander.

In de wetenschap durven ze zelfs al heel langzaam te denken aan het feit dat cellen wellicht met elkaar in contact blijven op atoom nivo (quantum biologie) Maar daar blijf ik in dit verhaal nu even af.(in de achtergrond blijf het wel in mijn gedachten spelen hoor)

Door de ligging en omstandigheden zoals trek~ en drukkrachten en hoeveelheid vloeistof of juist minder vloeistof hebben de cellen zelfs een ander uiterlijk gekregen waarbij ze helemaal een uniek voorkomen lijken te hebben.

In basis hebben ze nog steeds de zelfde vaardigheden als elke andere cel.

Ze hebben een unieke gezamenlijke afkomst.

Nu zijn er cellen die goed zijn in het maken van elastische bouwstoffen en er zijn cellen die goed zijn het maken van sponsachtig weefsel of juist hard weefsel.
Er zijn weefsels die ontstaan om de cellen met elkaar informatie uit te laten wisselen.
Er ontstaan sensoren en vervoersbanen, Bloedvaten, lymfevaten, zenuwen en misschien nog wel andere hele kleine vaatjes (primo vascular nodes), hoe dan ook er wordt druk gecommuniceerd en uitgewisseld via vloeistof vrij tussen de cellen en via die mooie snelwegen.
Er ontstaan dus wijken en een infrastructuur met de mogelijkheid van aan~ en afvoer van nodige bouwelementen (voeding en afval) .

Er ontstaat een mond een slokdarm, longen en een darmstelsel, toevallig allemaal uit de zelfde aanleg.

de embryonale darm

Deze systemen gaan zorgdragen voor inname en uitwisseling van vaste en gasvormige voeding. De darmen verteren vaste deeltjes in hapklare brokjes voeding voor het achterliggende netwerk, dat via lymfe en bloed verspreid wordt. De longen nemen lucht als voeding in dat in de longblaasje aan het bloed wordt uitgewisseld met afgewerkt afval lucht.

Andere cellen specialiseren zich in het verteren van voeding die via de sensoren binnen komen.
Onze sensoren doen allemaal indrukken op en geven die via de zenuw snelweg door aan een gespecialiseerd indrukken verwerkingscentrale. Indrukken vanbuiten af zijn dus voeding die via onze sensoren binnen komen.
De verwerking hiervoor noemen we denken.
Het is niet anders dan afbreken en opbouwen van informatie. Verteren dus.

Nu gaf ik al aan sensorische informatie van binnen in het lichaam en informatie vanuit de bloedbaan en het lymfe stelsel komen allemaal langs die informatie verterende specialisten.

De belangrijkste taak van deze informatie verwerkers is gedachten genereren en ervaringen opslaan (dat laatste doet elke cel in het lichaam overigens in min of meerdere mate)

Je ziet het al het is een bedrijvig druk communicerend geheel zo’n lichaam. Dit gebeurt in elk mens altijd en overal. Zolang je leeft.

Heel dynamisch. Een andere functie van de regio waar de denkspecialisten zitten is het verzamelen van informatie waarop feedback terug gegeven moet worden aan de cellen die uitvoerende taken hebben zoals bijvoorbeeld spieren.

Nu komt het voor dat er omstandigheden zijn waar in de denkspecialisten zo getraind en opgevoed worden dat ze gezien worden als de allerbelangrijkste eenheid. Ja want bij hun gebeurt het toch allemaal. Zij genereren toch de gedachten en de ideeën en de opdrachten en zo…

er ontstaat een hiërarchie waarbij zich een dictatuur gaat vormen.

De denkmassa gaat strenge filters aanleggen op binnen komende informatie.

Het gaat zich nog verder specialiseren op bijvoorbeeld, alleen informatie van buiten af is belangrijk want daar is de grote boze maatschappij waar ik me in staande moet houden.

Het gevolg is dat de rest van het lichaam volledig gerecruteerd wordt in het uitvoeren van opdrachten ten behoeve van het overleven in de maatschappij. “Enne je moet maar doen wat ik je opdraag, want daar ben je voor” is de boodschap naar beneden toe. Ook aan emotionele informatie heb ik nu even niets daar overleef ik niet mee.

Afijn er ontstaat een vreemde omstandigheid dat alle cellen die samen uit die ene bron voortvloeiden elkaar niet zo goed meer verstaan of liever gezegd niet meer willen verstaan.
Eenrichtingsverkeer is ingevoerd.

Er is geen begrip meer voor de achterban, er is zelfs geen liefde aanwezig, er moet keihard gewerkt worden.
Niet zeuren want je krijgt toch te eten?

Tja voor enige tijd gaat dat goed.

Maar wie functioneert er nou zonder aandacht, zonder begrip voor de situatie.

Het lichaam voert dus nog wel opdrachten uit, maar door het gebrek aan aandacht is de coördinatie naar de uitvoerende eenheid wel steeds slechter aan het worden.
De achterban weet niet meer waar die aan toe is.
De persoon in kwestie valt of krijgt een ongelukje…..
                                                                                         “Tja dat gebeurd weleens.”

Maar ja die coördinatie hè.  Allemaal lastig!
Die heup doet niet zo lekker mee.
En mijn buik blijft na dat incidentje ook maar pijn doen.
Dokters schrijven pillen voor en zalfjes.
Dat helpt wel even en soms heel goed.
Maar in sommige gevallen blijft die dictatuur de boventoon voeren en de achterban moet toch niet zo zeuren.
Het moet gewoon maar herstellen en zijn werk doen, anders moet er maar een operatie overheen of zo.

Tja de achterban geeft steeds maar signalen door van hallo, ik heb hierzo wat hulp nodig!
Er is hier een ontsteking gaande ik heb stuur meer hulptroepen. Je aandacht zou al heel veel helpen, want dan kunnen de omstandigheden om mij heen zich ook aanpassen.
In plaats van lichaamseigen hulptroepen komen er steeds maar chemische middelen voorbij die het milieu om je te wikkelen nou niet echt heel veel beter maken.
De achterban krijgt het benauwd want de bloedtoevoer wordt vanwege de minder worden functie en alles stilleggende spanning door de ontsteking ook steeds slechter.

Er ontstaan allemaal kramp en er ontstaan verschijnselen die niet verklaarbaar zijn. Somatisch onverklaarbare klachten worden ze door de buitenwereld genoemd. Daar moet je maar leren leven wordt er door de buiten wereld gezegd. 

Hé hallo we zijn samen opgegroeid, praat eens tegen me. We zijn een geheel weet je nog?

Héél langzaam komt er een besef van tja zo kan het inderdaad niet langer misschien moet ik eens iets anders proberen.

Deze achterban heeft mazzel dat er toch een beetje van de signalen doordringt tot het keuze systeem.

Deze persoon gaat opzoek en krijg ik bijvoorbeeld in mijn praktijk, want die hoorde dat ik goed ben in het mobiliseren van lichaamsweefsels die plekken die minder mobiel geworden zijn.
Ja dat is waar dat is mijn specialisatie. Maar ik kijk verder dan dat want ik heb meer specialisaties. En ik ben  geoefend naar je hele lichaam te kijken naar alle onderdelen die wat minder bewegelijk zijn. Ik vraag  deze persoon te ademen naar de buik en contact te maken met het lichaam op de voor mij zo vertrouwde manier.

En daar begint het spel van aandacht het herontdekken van functies die al die jaren weggestopt waren. Het herontdekken van weggestopte emoties. Ja dat hoort er allemaal bij.

Het is niet altijd even makkelijk.
Soms wel dan is een simpele mobilisatie genoeg.

Maar soms is er meer nodig.
Dan is er een hernieuwde kennis making nodig met de rest van je lichaam dat met jou opgroeide al die jaren.

Het is lastig om je aandacht te verplaatsen naar binnen toe, want buiten gebeurt het toch allemaal.

Ja buiten gebeurt er van alles. Jou binnenwereld heb je in zijn geheel nodig.
Bewustzijn van je hele lichaam betekent dat je je lichaam aandacht geeft. Al je cellen krijgen aandacht en voelen zich weer geliefd. De benauwdheid in weefsels kunnen oplossen de doorbloeding kan weer opgang komen en alle achterland krijgt weer verse voeding en kan afval en informatie weer optimaal afvoeren.

 Communicatie is pas optimaal wanneer er liefde  en begrip is.

Vanuit liefde en begrip ontstaan er omstandigheden van veiligheid waardoor zich een gezonde gemeenschap kan ontwikkelen.

Dit geldt zowel macro als micro.

Gezondheid ontstaat met liefde begrip en veiligheid.
de basis behoeften van ieder levend organisme.

Een kleine overweging als asfluiting.

Als je nog eens terug leest merk je in bovenstaand dat alle processen die belangrijk zijn in je leven zich intern afspelen.
Ook datgene dat wij als buiten af beleven,
Alle indrukken alle waarnemingen, alle geluiden komen in ons tot uitdrukking en niet buiten ons. Onze beleving van de buiten wereld is in werkelijkheid geheel binnen wereld.
De kleuren die je ziet worden in je innerlijk gekleurd.
Als alles uiteindelijk in ons innerlijk gebeurt waarom is het dan zo moeilijk om de indrukken die werkelijk van onze binnen wereld komen en het dichtst bij ons staan te verstaan. Hoe komt het dat alles dat werkelijk nabij is niet interessant is.
Terwijl de wijsheid in ons zit.
We zijn geschapen met alle middelen om ons leven geweldig te maken.
Waarom laten we bij het kiezen van gedachten de miserabele gedachten met voorrang passeren. Draai het eens een tijdje om. Jij hebt de keus in hoe je denkt.

Daarmee heb je de keus in hoe je jezelf aandacht geeft en hoe je eigen innerlijke milleu tot een gezond milleu laat verworden.

de keuze is aan jou.
Onvoorwaardelijkheid in liefde heeft niets te maken met verlies of vasthouden aan iets.
Onvoorwaardelijkheid in liefde is zacht en zonder oordeel.

Dit maakt het leven een stuk aangenamer in mijn beleving. Heb je hulp nodig om weefsels te mobiliseren, heb je hulp nodig om je ademhaling te leren beheersen zodat je weer geheel in contact kunt komen met je lichaam om alles weer in balans te brengen.

De embryo en het hormoon

De embryo en het hormoon

In de eerste 8 weken, de embryonale fase, wordt het gehele lichaam al in basis aangelegd.

Na deze fase is het een kwestie van uitgroeien en verder differentiëren, altijd afhankelijk van de heersende omstandigheden.
In onderzoeken van de laatste jaren blijkt steeds meer dat ook de hormoonhuishouding al wordt aangelegd en actief meedoet in de ontwikkeling.

Een van de eerste hormonen die het embryo zelf gaat produceren is het serotonine hormoon.

Serotonine is een hormoon en neurotransmitter stof die van invloed is op veel lichamelijke processen.

Het is een stof die vooral actief is in de zogenaamde hersen_darm as.
Deze as wordt vertegenwoordigd door voornamelijk het autonome zenuwstelsel met ‘serotoninerge’ vezels.
Aan beide zijden van deze vezels wordt serotonine geproduceerd.

Dat wil zeggen een deel wordt in de hersenstam geproduceerd, maar sinds een aantal jaren weten we dat het overgrote deel van de serotonine in het enterisch zenuwstelsel, in de darmen geproduceerd wordt.
De serotonine in het enterische deel draagt voornamelijk zorg voor de gastro/intestinale functies (darm functies).
Uitscheiding, peristaltiek, vasolidatie (versterkte doorbloeding), pijnperceptie en misselijkheid.
Het enterisch zenuwstelsel is hoofdzakelijk afferent.(informatie richting hersenen)
De serotonine productie in de raphe nuclei in de hersenstam, heeft invloed op slaap, gemoed, agressie en seksueel gedrag.
De serotonine regulatie vertoont kenbaar leeftijdgebonden aanpassingen, begint prenataal en gaat het gehele leven door.
De sertoninerge zenuwvezels behoren tot de vroegst aangelegde paden. De piek in netwerk uitbreiding vindt plaats tussen het 3de en 18de levensjaar. Waarna de groei weer langzaam afneemt.

hersen darm as embryo en hormoon

Het enterisch zenuwstelsel (enterisch staat voor het intestinale of wel darm stelsel)  is geheel autonoom en vertegenwoordigt de meest diverse neurochemische component in de periferie van het zenuwstelsel.
Het enterisch systeem is embryonaal aangelegd vanuit vagale innervatie (embryonaal voor en midden darm)
en voor een deel als derivaat (afstammend van) van de sacrale neurale lijst ( embryonale eind darm).
Rond de zevende week is het enterisch zenuwstelsel evenals de hele darmtractus aangelegd.

Logisch want de aanleg van de functies gaat nagenoeg gelijk op, het enterisch systeem wordt in 2 cirkelvormige lagen in de darmtractus aangelegd. (Dit zijn de plexi van meissner en auerbach).

Belangrijke ontdekking is ook dat het enterisch zenuwstelsel zeer plastisch is en in staat is tot neongenese (nieuwvorming) van uitlopers.

Mede door deze enorme uitgebreidheid (aantal schakelingen is vergelijkbaar met de hersenen) en autonome functie spreekt men ook wel van het buikbrein.
De synthese van serotonine is geheel afhankelijk van de aanwezigheid van tryptofaan of liever een tussenstof die 5-HT (5-hydroxy tryptophaan) genoemd wordt.
Deze stof zorg voor synthese van de receptoren en target cellen voor serotonine.
De aanwezigheid van deze precursor zowel in het embryo/foetus als in de placenta  doet vermoeden dat het een belangrijke regulator is in de groei.
Experimenten op proefdieren hebben groei achterstanden laten zien bij vermindering of afwezigheid van 5-HT. (maar dit geeft uiteraard geen uitsluitsel over de werking bij de mens !)

In een eerder artikel “de wereld van het ongeboren kind”  schreef ik al over bewegingspatronen van het kind.

Vorm en functie vullen elkaar continue wederkerig aan in de ontwikkeling en zijn op zich precursors voor verder ontwikkeling.

Dit geldt dus ook voor de ontwikkeling van de darmen en het enterisch zenuwstelsel.
Doordat er een beweging is waarin de neurale buis gevormd wordt waarlangs vervolgens somieten ontstaan en zich dus omstandigheden voordoen qua metabole functies en ontwikkelingsruimte, ontstaat er ook een volgend systeem die met de metabole groei meedoet.

De zenuwuiteinden en cellen groeien mee de periferie in achter de gunstige omstandigheden aan.

(In de meeste studieboeken wordt dit migratie genoemd, ik spreek liever over groeibewegingen)

De achterzijde van de darmaanleg ligt in eerste instantie zeer dicht tegen de regio aan waar de neuralebuis de aorta en de venen zich ontwikkelen.
De zenuwen hoeven maar enkele micrometers af te leggen om vervolgens in het ontwikkelingsproces van de darmen mee te gaan.

embryo plm 40dagen centraal en perifeer zenuwstelsel incl seritonine hormoon stelsel
from human embrylogie Hinrichsen. Centraal en perifeer zenuwstelsel, embryo 40 dagen. De nervus vagus reikt vanuit de hersenstam tot diep in de buik.

De nervus vagus (n.X) groeit al vanaf de eerste aanleg bij de voordarm, als het hart gevormd wordt, mee naar de lager gelegen gebieden.
De strekking van het embryo in later stadium speelt hierbij natuurlijk ook een prominente rol.

Gezien de groeibewegingen die het embryo en later de foetus maakt, zoals continu overlangs twisten en draaien en beweging van de gebogen naar gestrekte vorm  waarbij ook nog eens alles asymmetrisch gebeurt zullen ook de zich vormende ingewanden gaan aanpassen aan de bewegingen.

Alles beweegt tijdens de groei, waarbij al bewegingen gemaakt worden die later als  functioneel beschouwd zullen worden.

Door de darm vloeit  amnionvloeistof tussen de net gevormde mondopening en de net gevormde anale opening. Metabole ‘afval stoffen’ van cellen kunnen dus ook via die tractus het amnion in. (het amnion wordt ook wel vruchtwater genoemd)

embry 40 dagen darm tractus voor seritonine hormoon vorming en arterien
E Blechschmidt collection

In de allervroegste fase ontwikkelt zich het reuk orgaan en is de reukzenuw actief en proeft de amnionvloeistof.

In het foetale stadium  (na 8 weken dus) ontwikkelen de smaak papillen zich en kan het kind via de mond proeven.
Er ontstaat interactie, het gehoor ontwikkelt zich waar bij steeds meer aanwijzingen zijn dat het kind op de stem en omgevingsgeluiden van de moeder reageert.

Vanaf nu  weten we dat er serotonine wordt geproduceerd die ook al heel basale processen begeleid.

Het vermoeden bestaat dat de foetus al gemoedstoestanden beleeft.

Hetgeen met bovenstaande aanwijzingen enigszins verklaarbaar en begrijpbaar is.

Alle onderdelen van de hersenen zijn in basis ingericht rond de achtste week. In de loop van de foetale periode als de plooien in de hersenen ontstaan zullen zich meer kernen ontwikkelen, waarbij steeds meer hersenfuncties geprikkeld kunnen worden door de groeibewegingen, die zelf vervolgens weer opgeslagen kunnen worden in neurale netwerken.

We hebben gezien dat de ingewanden zeer rijk geïnnerveerd zijn en serotonine produceren vanaf een heel vroeg stadium.

Dit geeft te denken dat de darmen evenals de hersenen vanaf het vroege tijdstip van ontwikkeling ervaringen kunnen opslaan en een somatopsyche kunnen gaan aanleggen.

Dit is echter een hypothese en niet intensief onderzocht, maar gezien de manier waarop vorm en functies afhankelijk van elkaar zijn en het gehele gedrag van het kind zich ontwikkelt is dit niet ondenkbaar.
Het enterisch systeem is al voor de geboorte een heel boeiend systeem dus.

Na de geboorte zal het kind, indien deze via de vaginale gang ter wereld komt, in aanraking komen met het microbioom van de moeder, via het vaginale en fecale residu.

Dit is van essentieel belang voor de kennismaking met de bacteriewereld die zich vervolgens via de mond van het kind in de darmen kan gaan ontwikkelen. (Er zijn voorzichtige hypothesen dat het kind niet geheel steriel ter wereld komt en dat er al enige vorm van bacteriële enting via het amnion plaats heeft)

Het is gebleken dat bij een vaginale geboorte het kind de grootste diversiteit aan microorganismen ontwikkelt en het meest gezonde startbioom (darm bacterie bestand) opbouwt.

Kinderen die middels keizersnee ter wereld komen krijgen hoofdzakelijk bacteriën van de huid mee, hoewel er laatste tijd vaker aandacht wordt besteed aan het insmeren van het kind met vaginaal residu om toch een goede start te krijgen.

Verder is borstvoeding van groot belang omdat ook hierdoor de darmflora verrijkt wordt en tevens een goede start met immuun stoffen (IGA) gemaakt wordt.
Kinderen die alleen met formule voeding grootgebracht worden hebben een grote achterstand op de vorming van diversiteit in darmflora. En moeten soms zelfs worden aangevuld met pre en probiotica, waarbij steeds vaker aanbevolen wordt om de eerste formule langer door te zetten in plaats van de vervolg voeding.

Als het enigszins mogelijk is heeft borstvoeding te allen tijde de voorkeur.

Moeder natuur zorgt goed voor de nakomelingen.
Darmbacteriën hebben een grote invloed op de vorming van serotonine in de darmen en daarmee ook het immuun systeem.
Er is in het enterisch systeem een verband gevonden tussen 5-TH en immuun factoren.
Daarnaast zijn er bacteriestammen die serotonine hormoon produceren in het darm lumen, waardoor dit ook via die weg langs het GALT (gut associated lymfatic tissue of wel het basis bioregulatie systeem, de waakhond van de darmwand) opgenomen kan worden.

stress en serotonine hormoon

Gezien de inmiddels bekende functies waarbij serotonine een belangrijke rol speelt is het dus belangrijk dat darmflora gekoesterd wordt.
De darmflora ontwikkelt zich in het kind vooral in de eerste 3 jaar.
Daarna fluctueert het bestand met de voeding en het aangeboden dieet en omstandigheden als ziekten en trauma’s.
Maar er ontwikkelt zich ook een basisbestand die het gehele leven van het individu redelijk stabiel blijft.
Er zijn echter factoren die hierop kunnen ingrijpen en dat is antibiotica.

Het bioom kan zich regenereren, ook het basisbestand kan dat, maar herhaaldelijk gebruik heeft grote invloed op de weerstand die de darmflora vertegenwoordigt.

De darmflora vertegenwoordigt een groep bacteriën 10 x zoveel als we menselijke cellen hebben met een DNA bestand dat 150 meer genen kent dan het menselijk genoom.
Het is hiermee een belangrijke ondersteuning van ons mens zijn.

We kunnen niet zonder onze darmflora en onze voeding is bepalend voor de samenstelling.
De samenstelling is bepalend voor het individu dat je  op dit moment bent.

De darmflora heeft via onder andere het enterisch zenuwstelsel een grote invloed op gemoed en gedrag, immuniteit en darmziekten.
Er zijn directe verbanden tussen serotonine en IBS (PDS of prikkelbaardarm syndroom) gevonden.
Wees dus goed voor je darmen en zorg voor een goed dieet.

Ook als aankomende moeder is het van cruciaal belang om een goede voeding te handhaven, want het kind krijgt via de placenta heel veel voedingsfactoren en hormonen  mee en reageert hier op.
Ook stress factoren  spelen een grote rol in de ontwikkeling van het kind.

Ik hoop dat met bovenstaande een stukje duidelijk is geworden hoe al tijdens de embryonale en foetale fase essentiële levensfuncties gevormd worden.
Als het ware worden geïncarneerd.
Pas als iets eigen is, geïncarneerd is kan het tot volle ontwikkeling komen.
Als je zorgt dat wat ingenomen wordt van goede kwaliteit is, zal alles wat gevormd wordt van top kwaliteit zijn.
Voeding is in deze context in de breedste zin van het woord bedoeld.
Het zijn alle indrukken die zowel moeder als kind krijgen van de omgeving en via het eten.

NB: in bovenstaand verhaal heb ik het voornamelijk over serotonine als hormoon gehad.
Maar met de aanleg van de hypofyse wordt er vanaf  week 11 ook al een start gemaakt met andere voor de groei belangrijke hormonen.
Het gehele biochemische proces dat onze levensfuncties reguleert wordt nu al ingericht en gestimuleerd.
Het kind heeft dus alle middelen om op zijn omgeving te reageren op biochemische wijze en daarmee al basale eigenschappen te oefenen.
Naast het oefenen van bewegingen (groei beweging) wordt dus ook het gehele hormonale stelsel voorbereid en ingewerkt.

Geboren worden is niet het einde van de foetale fase. Het is een voortgaan van wat bij de conceptie is gestart en door gaat tot dat het leven zich weer van ons lichaam afscheidt.

Een volgend artikel gaat over “incarneren”.
Zonder innemen is er geen ontwikkeling mogelijk.

Wilt u meer weten over de prenatale ontwikkeling op basis van het biomechanische verklaringsmodel ?
(niet genetisch)
Ik geef op verzoek lezingen en gast seminars.
Heb je hulp nodig bij je studie embryologie?
neem kontakt op via het kontakt formulier
of bel 06 33179417
kijk voor meer over dit  onderwerp op mijn website https://embryologisch.nl

Referenties:levina1968: endocrine features in development of human hypothalamus.
doi: 10.1016/0016-6480(68)90116-0
Serotonin, tryptophan metabolism and the brain-gut-microbiome axis.
http://dx.doi.org/10.1016/j.bbr.2014.07.027
Hormone levels in neonatal hair reflect prior maternal stress exposure.
http://dx.doi.org/10.1016/j.psyneuen.2016.01.010
De relatie tussen prenatale endocriene en psychische invloeden via de moeder en ontwikkeling en cortisolniveau bij het kind (pdf)
De competente foetus en baby: op weg naar hechting (Pdf)

De wereld van het ongeboren kind

je bent nu al niet meer wie je was foetus 9 weken

[et_pb_section transparent_background=”off” background_color=”#88caad” allow_player_pause=”off” inner_shadow=”off” parallax=”off” parallax_method=”off” make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” custom_width_px=”1080px” custom_width_percent=”80%” make_equal=”off” use_custom_gutter=”off” fullwidth=”off” specialty=”off” admin_label=”section” disabled=”off”][et_pb_row make_fullwidth=”off” use_custom_width=”off” width_unit=”on” custom_width_px=”1080px” custom_width_percent=”80%” use_custom_gutter=”off” gutter_width=”2″ background_color=”#88caad” allow_player_pause=”off” parallax=”off” parallax_method=”off” make_equal=”off” background_color_1=”#88caad” parallax_1=”off” parallax_method_1=”off” parallax_2=”off” parallax_method_2=”on” parallax_3=”off” parallax_method_3=”on” parallax_4=”off” parallax_method_4=”on” admin_label=”row” disabled=”off”][et_pb_column type=”4_4″ disabled=”off” background_color=”#88caad” parallax=”off” parallax_method=”off”][et_pb_text background_layout=”light” text_orientation=”left” admin_label=”Tekst” background_color=”#88caad” use_border_color=”off” border_style=”solid” disabled=”off”]

De wereld van het ongeboren kind


Een biologisch dynamische kijk op de embryonale/foetale ontwikkeling

de wereld van het ongeboren kind

 

Al van af de conceptie is er in de zich ontwikkelende conceptus sprake van beweging.

Beweging als gevolg van celdeling en dus als gevolg van groei.
http://goo.gl/yd3eJW

De groeiende celmassa veranderd continu zijn directe omgeving en past zich daar ook continue op aan.
Het is een spel van metabolisme en celdeling veranderende omgeving en de beschikbaarheid van aanwezige instructies aan de genen hoe de ontwikkeling plaats gaat hebben. (fate)

Dit verhaal is verplaatst naar mijn website over humane morphologische ontwikkeling en embryosofie op http://www.embryologisch.nl/de-wereld-van-het-ongeboren-kind

 

[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]