[et_pb_section fb_built=”1″ background_color=”#88caad” admin_label=”section” _builder_version=”3.0.47″ transparent_background=”off”][et_pb_row background_color_1=”#88caad” parallax_method_1=”off” admin_label=”row” _builder_version=”3.0.47″ background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.0.47″ background_color=”#88caad” parallax=”off” parallax_method=”off”][et_pb_text admin_label=”Tekst” _builder_version=”3.0.106″ background_color=”#88caad” background_size=”initial” background_position=”top_left” background_repeat=”repeat” use_border_color=”off” border_color=”#ffffff” border_style=”solid”]
Ik kwam eerder deze week een verhaaltje tegen.
Het gaat over de wetenschap en de vraag die ons allen bezighoud.
“IS er?”, “Kan het zijn dat?”, “is het mogelijk?”, “Is er leven na?”
In een Baarmoeder waren ooit eens twee baby’s.
De een vroeg aan de ander.
Geloof jij in het leven na de geboorte ?
De ander antwoordde, “Maar natuurlijk !, er moet iets zijn na de geboorte, misschien zijn we hier wel om ons voor te bereiden op wat er later gaat komen”
“ Wat een onzin “ zegt de eerste weer.” Er is geen leven na de geboorte, wat voor leven zou dat moeten zjjn?”
De tweede antwoord weer.
“Ik weet het niet, maar er zal meer licht zijn en we zullen lopen met onze benen en eten via onze mond, Misschien hebben we wel meer zintuigen dan dat we nu ook maar kunnen voorstellen.”
“Dat is echt absurd” antwoord nummer 1.” Lopen is onmogelijk, en eten via de mond, belachelijk het idee al. We krijgen alle voeding die we nodig hebben via onze navelstreng. Maar de navel streng is veel te kort, dus logischerwijze is leven na de geboorte uit den boze.
De tweede bleef volhouden “Ik denk dat er IETS is,het zal anders zijn dan hier, wellicht hebben we geen streng meer nodig later.”
Nummer 1 antwoordde “Onzin!, en trouwens als er leven is, waarom is er dan nooit iemand terug gekomen daar vandaan?”
“De geboorte is het einde, na de geboorte is er niets anders dan donkerte, stilte en ondergang. Het leidt tot niets”
“Ik weet het allemaal nog zo net niet” zegt nummer 2. “ we zullen zeker moeder tegen komen en zij zal voor ons zorgen”
Waarop nummer 1 antwoord” MOEDER? , geloof jij werkelijk in moeder? Dat is toch om te lachen! als moeder bestaat, waar is ze dan nu?”
MOEDER? , geloof jij werkelijk in moeder
Nummer2
“Ze is overall om ons heen, we zijn complete door haar omgeven. We zijn een met haar. We leven in haar, zonder haar zou deze wereld onmogelijk kunnen bestaan.”
De eerste antwoord “Nou ik zie haar in elk geval niet, het is niet meer dan duidelijk dat ze niet bestaat”
Nummer twee besluit dan “Soms als het echt stil is en je focust en je luistert echt heel goed, dan kun je haar aanwezigheid opmerken, je kan haar lieve stem ontwaren die van boven over ons neer komt.”
Vaak is ons iets niet bekend, vaak weten we niet waar we heen gaan.
Maar er is altijd als je stil bent die leiding die je laat weten of je goed zit.
Of we het nu intuïtie noemen, innerlijke leiding of weten.
Soms is dit sterker dan wetenschap.Het is de drijfveer om nieuwe wegen te exploreren, het onbekende met onbevangen en niet met open geest te ontvangen. Zonder oordeel.
Evert-Jan Ilbrink
Hieronder volgt de originele tekst die ik hierboven vertaalde.
In a mother’s womb were two babies. One asked the other:
“Do you believe in life after delivery?” The other replied, “Why, of course. There has to be something after delivery. Maybe we are here to prepare ourselves for what we will be later.”“Nonsense” said the first. “There is no life after delivery. What kind of life would that be?”
The second said, “I don’t know, but there will be more light than here. Maybe we will walk with our legs and eat from our mouths. Maybe we will have other senses that we can’t understand now.”
The first replied, “That is absurd. Walking is impossible. And eating with our mouths? Ridiculous! The umbilical cord supplies nutrition and everything we need. But the umbilical cord is so short. Life after delivery is to be logically excluded.”
The second insisted, “Well I think there is something and maybe it’s different than it is here. Maybe we won’t need this physical cord anymore.”
The first replied, “Nonsense. And moreover if there is life, then why has no one has ever come back from there? Delivery is the end of life, and in the after-delivery there is nothing but darkness and silence and oblivion. It takes us nowhere.”
“Well, I don’t know,” said the second, “but certainly we will meet Mother and she will take care of us.”
The first replied “Mother? You actually believe in Mother? That’s laughable. If Mother exists then where is She now?”
The second said, “She is all around us. We are surrounded by her. We are of Her. It is in Her that we live. Without Her this world would not and could not exist.”
Said the first: “Well I don’t see Her, so it is only logical that She doesn’t exist.”
To which the second replied, “Sometimes, when you’re in silence and you focus and you really listen, you can perceive Her presence, and you can hear Her loving voice, calling down from above.”
Author of original article: Pablo J.Luis Molinero
.
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]