Ik wordt zo blij van dit soort mooie berichten.
Dankjewel Diana HendriksYep, ik ben eerlijk als ik zeg dat ik dit nogal eens vergeet. Of misschien wel niet durf.
Oeps! Veel vaker kijk ik naar wat er nog niet is, wat ik graag zou willen, naar wat ik nog mis... Luisterkindwerkers schrijven vaak in een mini Luisterkind-afstemminkje aan mij dat ik meer rust mag nemen en mag genieten van wat er al wel is. Die rustmomentjes zijn daarvoor, om echt even te reflecteren en te genieten en blij te zijn... in plaats van door te denderen in mijn nooit aflatende enthousiasme. Even stilstaan, even rust, even zien wat voor moois er allemaal al is.
Die weegschaal is geregeld niet in balans bij mij en dat weet ik.
Toch valt het me lastig om daar verandering in aan te brengen. Zorgzaam als ik ben, de deur voor anderen open hebben, er altijd zijn voor de ander, mijn nieuwe ideeën die zich altijd, iedere dag weer aandienen ... Mijn 'nee' is vaak ver te zoeken en komt pas naar voren als de grenzen bereikt zijn. Niet echt handig, want dan is de pot al nagenoeg leeg.
Door de tijd heen ben ik het zeker aan het leren en zo nu en dan lukt dat al wel wat beter. Mijn lichaam protesteert ook geregeld, seintjes in meer en mindere mate, die ik eigenlijk niet wil negeren.
Vandaag ga ik dan ook weer naar Osteopathie-ilbrink. Ruimte maken, loslaten. Diep weggestoken zaken komen naar boven, ze laten zich tijdens de behandeling zien in de pijnscheuten in mijn lijf. Emoties golven eruit, verbindingen van jaren geleden en van korter in de tijd met hoe ik nu in het leven sta worden duidelijker..... Ook woorden en zinnen die me door de jaren heen diep geraakt hebben passeren de revue...Ze hebben mede mijn beeld over mezelf gevormd, een beeld wat ik eigenlijk niet wil hebben maar wat ik toch in stand houd omdat de zinnen en de gevoelens nog in mijn systeem zitten.
Evert-Jan gaat voorbij de 'gewone zaken' en ik voel me veilig genoeg bij hem om het te laten zien en te uiten. Dat is al een hele stap. De tranen voelen die ruimte ook en vinden zonder moeite hun weg naar buiten. Zo kan er ruimte ontstaan. Zo kan ik de blijheid en het houden van mezelf toelaten.
De verbinding lichaam en emoties vind ik enorm fascinerend en nog meer als het mezelf aangaat. Ik geniet dan ook bij Evert Jan van alles wat hij vertelt, waar mijn basis een terugslag in vindt in het hier en nu, hoe mijn lichaam ergens op reageert, wat er vast zit, vanuit welke achterliggend stuk dat komt. Als embryoloog gaat hij nog een stukje verder, geweldig om te horen en te ervaren ook al doet het pijn en wordt de boel aardig overhoop getrokken. Daarna wordt het rustiger, daarna kan ik weer verder. De informatie neem ik mee en het mag landen en ik mag er een weg in vinden. Hij doet een stukje en ik mag het daarna verder oppakken.
Loslaten, mezelf anders gaan bekijken, mezelf liefhebben, rust, ruimte .... het lijstje is lang genoeg. Ik werk al jaren aan mezelf en dat vind ik fijn om te doen. Mezelf leren kennen, mezelf een hand geven, mezelf in vraag stellen, met mezelf op pad. Iedere keer een stukje verder en iedere keer een laagje dieper.
Groeien, afpellen, uitspitten, onderzoeken, eerlijk zijn, pijn ervaren, vooruitgang boeken, .... het zien en het ervaren.
Next time I count beautiful things
I'll try tot count myself in
<3 ... See MoreSee Less
Photo
